Interview met Lieze (SE14)

Q: Welke herinnering is je het meest bijgebleven?

A: De dansavonden met de correspondenten. Na een hele dag activiteiten doen van cultuur opsnuiven tot wandelingen en waterputten bouwen, koelde het eindelijk af, werd het donker en kwamen de muziekinstrumenten naar boven. De hele buurt kwam dan samen om muziek te maken en te dansen, prachtig om te zien hoe deze mensen zich zo konden amuseren. Wij amuseerden ons ook natuurlijk.

Q: Hoe verliep het voor jou om Frans te spreken?

A: Dat ging vrij goed. De mensen daar zijn hebben geen haast en hebben geduld om naar je te luisteren. Het feit dat je enkel met hen in het Frans kan communiceren was voor mij geen barrière, het heeft me zelfs meer zelfvertrouwen gegeven om Frans te spreken, ook buiten Senegal.

Q: Hoe verliep het verblijf in gastgezinnen voor jou?

A: Dit was een intense en unieke ervaring die ik zo opnieuw zou doen. Je kan pas beginnen begrijpen hoe mensen daar leven als je met hen samen leeft.

Q: Wat was je eerste indruk toen je van het vliegtuig stapte?

A: De geur was enorm doordringend. Ik zou de geur nog steeds herkennen als ik hem opnieuw rook, denk ik. Er was een drukkend gevoel door de warmte en we waren allemaal moe van de vlucht. Toen we nog eens heel lang moesten aanschuiven om onze visa in orde te brengen, hadden we al snel begrepen dat we nog wel vaker wat geduld zouden moeten hebben.

Q: Hoe heb je de terugkomreis ervaren?

A: Spijtig genoeg kon ik niet de hele terugkomreis meemaken. Het was wel fijn om de correspondenten terug te zien en herinneringen op te halen. Zoals zij ons hun land hadden laten zien, probeerden wij hen ons land te laten zien. Dingen die voor ons heel normaal waren zoals stromend water uit de kraan, waren voor hen best uniek.